آیا نوروفیدبک می تواند در ریکاوری پس از سکته مغزی و آسیب مغزی به کار گرفته شود؟
اخیرا، نوروفیدبک – همراه با روشهای درمانی فیزیکی و شغلی – در برنامه های درمانی بسیاری، به عنوان یک روش جایگزین برای کنترل آسیب هایی از جمله سکته مغزی، مشکلات پس از سانحه، سردرد، جراحت، تنش عضلانی مزمن و بهبود سرطان مورداستفاده قرار گرفته است.
اگر چه این روش برای همه بیماران اثر بخش نیست، برخی متوجه می شوند که نوروفیدبک می تواند به بهبود هماهنگی، تعادل، تمرکز، آرامش، گفتار، حافظه و سایر فرآیندهای ذهنی کمک کند.
نوروفیدبک همچنین می تواند نقش مهمی در کنترل سردردهای پس از سکته مغزی و پس از ضربه و همچنین سردرد های اولیه مانند سردرد تنشی یا میگرن داشته باشد.
طبق مقاله واشنگتن پست، در جلسات نوروفیدبک “پالس های سیگنال به مغز ارسال می شوند.
تحقیقات نشان می دهند که این سیگنال ها مغز را قادر می سازند که کانال های ارتباطی خود که ممکن است پس از آسیب مغزی دچاراختلال شده باشند را احیا کند.”
طبق یک مقاله مروری سیستماتیک که در سال ۲۰۱۷ بر روی نوروفیدبک به عنوان یک نوع روش درمانی شناختی در توانبخشی پس از سکته مغزی متمرکز بود،
نوروفیدبک با استفاده از شرطی سازی فعال به تحریک توانایی های نوروپلاستیکی مغز کمک می کند.
از نظر فیزیولوژیکی، تحریک باند فرکانسی خاص در مناطق آسیب دیده، باعث تحریک متابولیسم در غشای سلولی میشود.
NF همچنین برای معکوس کردن فعالیت های امواج آهسته (مانند امواج تتا و گاهی اوقات آلفا) که معمولا در اثر سکته مغزی ایجاد میشوند، مورد استفاده قرار می گیرد.
می تواند در کنترل استرس پس از حادثه (PTSD) موثر باشد
درمان با نوروفیدبک در حال حاضر معمولا برای کنترل علائم هایپراروزال، از جمله موارد مرتبط با PTSD، اختلال پانیک، بی خوابی و علائم بیش فعالی استفاده میشود.
یک آزمایش تصادفی کنترل شده که در سال ۲۰۱۶ انجام شد، نشان داد که “در مقایسه با گروه کنترل، نوروفیدبک تاثیر قابل توجهی در بهبود علائم PTSD افراد مبتلا به PTSD مزمن ایجاد کرد.”
افراد مبتلا به PTSD که در این مطالعه شرکت کرده بودند، تحت درمان باروشهای روان درمانی متمرکز بر تروما قرار داشتند و در میان هیچ کدام از آنها حداقل به مدت ۶ ماه اثری از بهبودی پیدا نشده بود.
این افراد با گروه کنترل لیست انتظار مقایسه شدند.
در پایان مطالعه که شامل ۲۴ جلسه درمانی با نوروفیدبک (NF) بود، افرادی که با نوروفیدبک درمان شده بودند، در اندازه گیری های مربوط به معیارهایی مانند، تنظیم احساسات، اختلال هویت، ترس از رها‌شدگی و فعالیت های کاهش تنش، پیشرفت قابل توجهی داشتند.
محققان همچنین خاطر نشان می کنند که NF ممکن است “به ویژه برای افرادی مفید باشد که تجربه حادثه شدیدی را داشته اند و بیش از حد مضطرب یا پریشان حال هستند که بتوانند درمان های مبتنی بر قرار گرفتن در معرض محرک ها را تحمل کنند”.
