کاربردهای درمانی نوروفیدبک

کاربردهای درمانی نوروفیدبک چیست؟

اختلال کمبود توجه، بیش فعالی و اختلالات یادگیری : از اواخر دهه ۱۹۷۰ میلادی استفاده از نوروفیدبک مورد بازنگری ، تحقیق و آزمایش بر روی مبتلایان به اختلال کمبود توجه، بیش فعالی و اختلالات یادگیری بوده است. کار بالینی افرادی مثل دکتر لوبار و همکارانش در دانشگاه ها و کالج های ایالت تنسی آمریکا بر روی افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی نشان داد که می توان مغز این افراد را بازآموزی کرد.

 

 

روسیتر و لاواک (۱۹۹۵) متوجه شد که تعداد ۲۰ جلسه نوروفیدبک در مقایسه با داروی ریتالین پیشرفت قابل توجهی در میزان و مقدار توجه و تمرکز ایجاد می کند. 

این روش درمانی به کاهش رفتارهای تکانشی و فزون جنبشی، افزایش پایداری خلقی، بهبود در الگوهای خواب، افزایش فراخنای توجه و تمرکز، بهبود عملکرد تحصیلی، افزایش در حافظه و نگهداری ، و افزایش بهره هوشی (گاهی تا ده درجه) منجر می شود.

بیش از هر بیماری دیگری، برای درمان ADHD از نوروفیدبک استفاده شده است. 

 

 

اضطراب: بسیاری از متخصصان به کارگیری نوروفیدبک به منظور درمان اضطراب را یکی از عمده ترین موارد و زمینه های استفاده از نوروفیدبک چندین پژوهش علمی و معتبر نیز تایید شده است.

دیگر کاربردهای بالینی نوروفیدبک:

در مورد اختلالاتی مثل توره، اتیسم (جاوسیوویچ ، ۲۰۰۲) و پارکینسون (تامپسون و تامپسون، ۲۰۰۲) کاربردهایی داشته است.

از این روش در آموزش عملکرد ایده آلمانند موسیقی (اگنر و گروزیلر،۲۰۰۳) ، ورزشکاران ، مدیران عالی رتبه ، تقویت قوای شناختی در دانشجویان، برای تقویت حافظه و جلوگیری از زوال قلی در دوران پیری هم استفاده می شود.