آیا ازدواج از راه دور، مسیر درستی برای زندگی آینده است؟ ازدواج از راه دور یکی از گزینه های غیر معمول و نامناسب برای ازدواج به شمار می رود . افرادی که به چنین وصلت هایی تن می دهند، انگیزه های مختلفی دارند، از جمله رهایی از موقعیت خانواده ، مهاجرت، پول پرستی و ... آشنایی ها اغلب به صورت تلفنی ، اینترنتی یا از طریق شبکه های اجتماعی است . در برخی موارد ممکن است رابطه ی خویشاوندی یا آشنایی های قبلی هم وجود داشته باشد . ازدواج از راه دور، ازدواجی پر خطر محسوب می شود، به ویژه برای کسانی که بدون ملاقات حضوری و صرفا از طریق خواستگاری یا معرفی شدن یا آشنایی های اینترنتی به این کار اقدام می کنند بدیهی است اگر مراجعی چنین تصمیمی گرفته باشد ،منصرف کردن او کار اسانی نیست،اما به کارگیری فنون زیر می تواند به وی کمک کند تا از زوایای مختلفی به تصمیم خود نگاه کند. آیا ارتباط مجازی می تواند راه مناسبی برای ازدواج باشد؟ ارتباط مجازی شکل جدیدی از ارتباطات جوانان در دهه ی اخیر است،آشنایی ها اغلب از طریق اینترنت یا شبکه های جمعی مانند فیس بوک صورت می گیرد و تداوم می یابد و گاه به ازدواج ختم می شود گرچه وسایل ارتباط جمعی،ابزار مناسبی برای آشنایی ها و شروع ارتباط هستند،اما برای شناخت دقیق افراد کافی نیستند.بنابر این اتکا به این رسانه ها برای ازدواج می تواند،مخاطره انگیز باشد،زیرا شناخت دقیق دیگری مستلزم ملاقات های حضوری و چهره به چهره با فرد مورد نظر در موقعیت های مختلف است و چنین چیزی از طریق شبکه های اینترنتی جمعی امکان پذیر نیست.در صورتی که با مراجعانی روبرو هستید که با اتکا به ارتباط مجازی قصد ازدواج دارند. به کمک فنون مواجهه با بدترین پیامدها،دورنما،سود و زیان و معیار دوگانه به آن ها کمک کنید تا از زوایای مختلفی به تصمیم خود نگاه کنند. تا چه میزان اتکای تنها به نظر یک معرف می تواند برای ازدواج مفید باشد؟ خیلی کم پیش می آید که کسی بخواهد تنها با اتکا به دیدگاه معرف با کسی ازدواج کند، ولی چنین چیزی نادر نیست.با مواردی روبرو شده ام که گفته اند از آن جایی که فرد معرفی کننده قابل قبول و قابل اعتماد بوده است نیازی به بررسی و پیگیری بیشتری نمی دیدند.بدیهی است چنین ازدواج هایی که با شناخت کافی از یکدیگر همراه نیستند،نمی توانند سرانجام خوشایندی داشته باشند. به مواردی از گفته های مراجعان که به نظر معرف متکی بودند،توجه کنید. خوب من معرف را می شناختم.معرف آدم شریف و محترمی بود که موردی را برای ازدواج به من معرفی کرد از آن جایی که از هر نظر به معرف ایمان داشتم،لزومی برای بررسی و تحقیق ندیدم. تقصیر خود من بود. من بیش از اندازه به معرف اعتماد کردم و صرفا براساس رابطه خویشاوندی با معرف، از بررسی و تحقیق پیرامون موضوع صرف نظر کردم. ما چون معرف را می شناختیم به تاییدد ایشان اکتفا کردیم و با ازدواج این دو جوان موافقت کردیم. همه اش تقصیر معرف است. این آقا، خواستگارم را از هر نظر تایید کرد و ضمانت او را به عهده گرفت. ما هم به او اعتماد کردیم و تحقیق را چندان جدی نگرفتیم.
دکتـر الهـه مهـرمـنش دکتـری روانشنـاسی سلامــت
