اختلال شخصیت اجتنابی

افراد مبتلا به اختلال شخصیت اجتنابی معمولا احساس بی کفایتی می کنند و نسبت به انتقاد دیگران حساس اند .

این خصلت از لحاظ اجتماعی منجر به انزوای اجتماعی در انان می شود.

فرد دچار این اختلال تمایل چندانی به ریسک کردن و انجام فعالیت های جدید ندارد . چرا که قبلا ان ها را تجربه نکرده است و گمان می کند ممکن است دستپاچه شود .

شیوع این اختلال معمولا در زنان و مردان برابر است و حدود دو درصد جمعیت به این اختلال مبتلا هستند.

گاهی این اختلال با اختلال بد شکل انگاری بدن مرتبط است. همچنین با اضطراب اجتماعی نیز هم پوشی قابل توجهی دارد.

معیار تشخیص شامل حداقل چهار معیار از معیارهای زیر:

یک الگوی فراگیر بازداری اجتماعی احساس بی کفایتی و حساسیت بیش از اندازه به ارزیابی منفی که از اوایل دوران بزرگ سالی در زمینه های مختلفی اشکار میشود حداقل با یکی از چهار مورد از موارد زیر همراه است:

۱. از فعالیت های شغلی که نیازمند تماس های بین فردی زیاذ است به علت ترس از انتقاد عدم تایید و یا طرد شدن اجتناب می کند.

۲. عدم تمایل به کار کردن با دیگران مگر اینکه فرد اطمینان داشته باشد که از طرف دیگران مورد محبت قرار میگیرد.

۳. در گسترش روابط صمیمی خود با دیگران به دلیل شرمساری و مسخره شدن خودداری می کند.

دکتر الهه مهرمنش

کلینیک تخصصی روان شناسی چشم انداز اینده